Zondag 11 februari – 13.00 uur We waren gisteren nog geen uur onderweg, of een zwerfhond stak zo ineens de snelweg over. Tom vol op de rem – de schrik zat er goed in natuurlijk. Inmiddels rijden we ergens tussen Rabat en Essaouira en verbazen we ons al niet meer over alle dieren langs de weg. Schapen (inclusief herder), ezels, koeien… Wat we ons wel afvragen, is wat ál die mensen hier doen, hangend tegen of zittend op de vangrail. Groepjes jongens die de weg oversteken, dames die iets (kruiden?) aan het plukken zijn. Het is soms best wel armoe hier, zeker als je wat verder weg bent van de grote steden. Rabat daarentegen voelde wat rijker, goed onderhouden, vriendelijke mensen. Zelfs de medina – wat in m’n herinnering aan Fez of Meknes toch vaak een zooitje is – voelde redelijk opgeruimd. Ik vond het er mooi, veel Moorse details, grote houten deuren en overal planten. Onze b&b was prachtig, in een oude riad die prachtig was opgeknapt. Vanochtend heerlijk ontbeten – inclusief ‘pap’ (Barley porridge), typische Marokkaanse pannenkoekjes (msemen) met honing, scrambled eggs, thee voor mij en koffie (uit de percolator!) voor Tom. En hoewel we dachten voorlopig niet meer te hoeven eten na ons etentje van gisteravond (geweldig lekker: hele tafel vol mezze, harira en daarna een soort roti) ging dit ontbijt er toch weer goed in. Daarna nog een klein rondje door de medina, even gekeken bij een grote Palestina-demonstratie en toen in de auto. Op weg naar onze bestemming: Essaouira.
15.30 uur
Ergens over de helft kunnen we volgens Maps kiezen uit twee routes. We gaan voor de weg die ons langs de zee zal leiden. In eerste instantie niet de beste keuze: dwars door het enigszins vervallen stadje Safi, daarna langs de haven en een enorm industrieterrein. Maar eenmaal daar voorbij worden we getrakteerd op een prachtige slingerweg door de heuvels – met rechts van ons steeds weer die wilde zee, die af en toe zelfs roze kleurt. Links groene vlakten afgewisseld met de rode rotsen die zo kenmerkend zijn voor Marokko. We passeren scooters met voorop kratten vol groenten en achterop zakken aardappelen. Er rijden hier zelfs mensen met paard en wagen. We doorkruisen een onbekend dorp, waar we op de rotonde de schapen voorrang moeten geven. Tom noemt het terecht de ‘full Morocco experience’.
Comments